Wieczór Marty twórczości w Nowym Jorku

Plakat z Nowego Jorku - 2009 rok - wspomnienia

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej

136

136 - Nie. Wracam do Nowego Jorku. - To po powrocie będziesz jeszcze miała dużo czasu do zwiedzania. - Dobrze. Nie wiem tylko jak zareaguje David. - Wiesz rozstania dla miłości są też sprawdzianem. Jeśli jest to miłość na całe życie to poczeka. - Wiem, mamo. Do zobaczenia. - Dziękuję. Tak się cieszę, że się zobaczymy. Kocham cię. - Ja ciebie też. Pa. Bardzo się cieszyłam, że Marta wraca. Sprzątałam robiłam zakupy. Przygotowałam dom na jej powrót. Kiedy Marta już wylądowała na lotnisku w Warszawie, zadzwoniła do mnie. Jej głos był smutny. - Już jestem mameczko. - Tak się cieszę. Paulina wyszła po ciebie? - Tak. Pomoże mi dostać się na dworzec i wsiąść do pociągu. - Marta czuję, że jesteś smutna. - Tak mamo. Całe dziewięć godzin w samolocie płakałam. Nie chciałam wracać do Polski. Zrobiłam to dla ciebie. Wiesz prawie spóźniłam się na samolot i nie musiałam płacić nadbagażu, bo już nie było czasu. David odwiózł mnie na lotnisko i nie chciał mnie puś...
Czytaj więcej