Nie istniejesz / You don`t exist
Nie istniejesz Przestałeś żyć moim życiem Lecz wciąż myśl o tobie Każdy mój gest przesiąknięty jest twoją obecnością W moim spojrzeniu odbija się wspomnienie naszych wspólnych chwil I tylko zimna rzeczywistość poranku uświadamia mi, że nie istniejesz i jesteś tylko uosobieniem moich pragnień 08.01.2001 r. You don`t exist You stopped living my life But I still think about you Each my gestures is filled with your presence The memory of our common moments are reflecting in my look Only cold reality of the morning realizes me that you don`t exist and you are only the personification of my desires Witam. Ładny wiersz pokazujący rozstanie i uczucia z tym związane. Prawda jest trudna, ale potrzebna, żeby móc pójśc dalej w życiu. Pozdrawiam Ela