Gdzie jesteś? / Where are you?

Gdzie jesteś?
Ciągle niepewność dręczy mnie Myśl moja do Ciebie goni,
A tęskne serce wciąż roni łzę.
Czy kiedykolwiek Marteczko spotkamy się.
Czy może kiedyś ujrzysz mą łzę
A wtedy wszystko powiem Ci tam
Co znaczy męka co znaczy łza.
 Lipcowy wietrzyk szybami drga i pluszcze deszczem jak moja łza.
Ty tylko jedna czujesz mój ból,
Choć nas rozdziela niewidzialny świat.
Stoję przy oknie wciąż zadumana
Z myślą o Tobie Córeczko ma.
 I przed Chrystusem zginam kolana
Prosząc by wcześniej ujrzeć Cię.
Ciągle niepewność dręczy mnie
 Myśl moja do Ciebie goni
Modląc się wciąż ronię łzę.
Jak rosa kocha kwiaty,
Jak ptaki kochają słońce
Jak fale kochają podmuch wiatru
Jak matka kocha swe dziecię,
Jak pamięć kocha młodość
Jak zakochany kocha pełnię księżyca
Jak Aniołowie kochają ludzi.
Jak ja w pamięci Marteczko
Córeczko moja kochana Kocham Ciebie.

Wiersz napisany po audycji radiowej
 w Nowym Jorku o Martusi, przez słuchaczkę: Maria Salega Nowy Jork 1.08.2009 r.

Where are you?
Constantly the uncertainty worries me
My thought rush to you
And the wistful heart still sheds a tear
Whether we ever meet my Martie ?
Or maybe you will see my tears
And then I will tell you everything there
What ordeal means, what tear means
The July wind pulses the pane and splashes
 with rain just like my tear
Only single you can feel my pain
Although the invisible world divides us
 I stand at my window still thoughtful
With you my daughter in mind
And in front of Christ
 I bow my knees Begging to see you earlier
Constantly the uncertainty worries me
My thought rush to you
While praying I still shed a tear
Just like dew loves flowers
Just like birds love sun
Just like waves love the blow of wind
Just like mother loves her child
Just like memory loves youth
Just like person in love, loves the full moon
 Just like the angels love the people
 Just like in my memory my Martie
My beloved daughter, I love you Maria Salega

Nowy Jork  01 Aug. 2009

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej