1995 rok 26 maja – piątek

1995 rok


26 maja – piątek

Nie pisałam bardzo długo. W tym czasie wydarzyło się bardzo dużo rzeczy. Przede wszystkim jestem zakochana w Rafale.

/ dopisek na marginesie – ZAKOCHANA? Czy to żart? Przecież to śmieszne, aby moje dziecinne uczucie do Rafała nazywać miłością./

Jest słodki, ale nie wiem nawet czy mnie lubi. Zakochałam się w nim na wycieczce, na której byliśmy w Wiśle 9 i 10 maja. Rano wyjeżdżając

z Gliwic byłam zakochana w Tomku, a wracając

z wycieczki w Rafale.

Było cudownie. Była dyskoteka. Ale prawie nie tańczyłam. Rafał parę razy mnie zaczepiał. Wydawało mi się, że się mną interesuje. Ale to nie było prawdą. Na wycieczce porobiłam zdjęcia / to były pierwsze zdjęcia w moim życiu./

Poza tym byłam w telewizji w TVP 2. Spotkałam Jurka Owsiaka. Brałam udział w zbiórce pieniędzy na III Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy.

Zajęłam drugie miejsce na festiwalu / piosenki/

z dziewczynami ze Szkoły Podstawowej nr 42. Byłam nagrana w ATV z występem . / Telewizja regionalna/.

Mam mnóstwo pomysłów. Prawie żadnego nie spełniłam. Mam mnóstwo marzeń, lecz prawie żadne nie spełniły się. A wracając do Rafała. W szkole

w ogóle mnie nie zauważa. Za to Szczepek chyba się we mnie zakochał.

/ Dopisek – że co?/

Nadal słucham Hey’a. Chcę zostać piosenkarką rockową. W poniedziałek / 29 maja / wychodzi mini kaseta Hey`a.

Dodatek do 26 maja / dodatkowa kartka/

Zakochałam się w Rafale ponieważ:

- był dla mnie miły

- wyraźnie pokazywał, że mnie lubi

- kiedy zabrał mój aparat z pokoju i Kapi chciała go odebrać, Rafał powiedział:

„ Nie wtrącaj się”.

Co było jednoznaczne. Kapi oczywiście musiała się mieszać do „nas”.

- Kiedy był postój i Rafał wychodził z autobusu, a ja właśnie piłam colę, spytał się czy może mi ją zabrać. Oczywiście nie zgodziłam się. Wtedy zapytał się czy może się napić. Wtedy oczywiście zgodziłam się.

-- // --

Z tego jednoznacznie wynika, że Rafał ma coś do mnie lub coś miał. Ja jednak mam nikłą nadzieję.

 

Witam.

Dzięki Marty zapiskom przypomniałam sobie, że byłam z dziećmi w studio TV w Warszawie.

Pozdrawiam 

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej