Nie istniejesz /You don`t exist

Nie istniejesz

Przestałeś żyć moim życiem

Lecz wciąż myśl o tobie

Każdy mój gest przesiąknięty

jest twoją obecnością

W moim spojrzeniu odbija się

wspomnienie naszych wspólnych chwil

I tylko zimna rzeczywistość poranku

uświadamia mi, że nie istniejesz

i jesteś tylko uosobieniem

moich pragnień

 

You don`t exist

You stopped living my life

But I still think about you

Each my gestures is filled

with your presence

The memory of our common moments

are reflecting in my look

Only cold reality of the morning

realizes me that you don`t exist

and you are only the personification

of my desires

Witam.

Czasami myślimy, że najbliższe nam osoby lub osoba przestaje o nas myśleć. Myślę, że w rzeczywistości tak nie jest. Nie zawsze pokazujemy bliskim, to jak bardzo ich kochamy lub nam bardzo nam na nich zależy. Relacje ludzi są bardzo skomplikowane. Nie wiem jak Wy, ale ja wciąż się tego uczę, żeby w kontaktach z ludźmi widzieć w drugim człowieku pozytywy i go o tym poinformować. Wiem, że to nie jest łatwe i zapewne nie zawsze się to udaje. 

Kochani jesteście wspaniali, że w zabieganym życiu znajdujecie chwilę, żeby znaleźć chwilę i wejść na ten blog, przeczytać Marty wiersz i mój komentarz.

Dziękuję też za wszystkie komentarze i telefony.

A dziś rzeczywiście mieliśmy "zimną rzeczywistość poranka".

Do jutra.

Pozdrawiam

Ela