15 grudnia – piątek

15 grudnia – piątek

Wczoraj była wycieczka. Była fajna. A dzisiaj znowu wszystko popsułam. Jak zwykle. Wczoraj też co chwilę coś psułam. Mam na myśli Rafała. Najpierw patrzył się na Kapi / tymi swoimi pięknymi oczami/

/ Dopisek – że co?!/

Potem na Agę, potem na Ewę. Pomyślałam, że po prostu lubi brunetki i szatynki. Ale na koniec wreszcie popatrzył na mnie. Parę razy go na tym złapałam / zaraz odwracał oczy/. Na koniec chciał mi oderwać serduszko Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. / Dobrze, że je mam na plecaku/. Odwróciłam się i popatrzyłam mu prosto w oczy. I stąd wiem, że są piękne. Ma takie śliczne orzechowe oczy.

/ Dopisek – O matko!!!/.

Panorama była piękna, bardzo realistyczna. Zrobiła na mnie duże wrażenie. Przez chwile dosyć długą stałam przy Rafale. Ale głupia nic nie zagadałam. Może napiszę wszystko po kolei:

Najpierw czekaliśmy na autobus. Potem wszyscy się usadowili / ja z Agą, Kapi z Pyzą obok, za nami Ewa z Anitą/. Rafał siedział dwa siedzenia za Kapi.

W sumie mogłam na niego często zerkać. Podróż minęła spoko. Chociaż była dosyć długa. / trzy i pół godziny/. Później była panorama / już opisałam/. Po panoramie poszliśmy do muzeum. Pooglądaliśmy obrazy. Niektóre były dosyć fajne. Po wyjściu z muzeum poszliśmy na rynek. Tam dostaliśmy godzinę czasu. Poszłyśmy do Mc Donalda. Wróciłyśmy na rynek. Po drodze Kapi zrobiła nam

/ t.z. mnie i Pyzie/ zdjęcia. Na rynku zrobiła zdjęcia grupowe. Ja kupiłam sobie taką małą buteleczkę

z muszelkami. Poszliśmy do autobusu. Póki było jasno przeczytałam kawałek „Brava”. Jak się zrobiło ciemno najpierw było nudno, potem zaczęliśmy śpiewać piosenki / Varius Manx, Hey, Elektryczne Gitary. Liroy /. Kapi zrobiła parę zdjęć w autobusie i w lesie, kiedy mieliśmy postój. Potem Rafał coś do mnie zagadał, a ja mu odpowiedziałam coś głupiego.

Na wycieczce nie było pani Matuli. Szkoda.

Jak ostatnio się dowiedziałam Michał był na kolonii z Rafałem. Chciałabym być na jego miejscu.

/ Dopisek – I co jeszcze?/

Dostałam dzisiaj list od Emilki. Bardzo się cieszę. Jest fajny i słodki jak Emilka. Pisze, że Magda podbija serce za sercem. A ona biedna nie poznaje nikogo nowego. Tak samo ja. No cóż, zawsze słyszałam, że blondynki mają powodzenie, ale widzę, że jest całkiem inaczej. To brunetki i szatynki bija triumfy.

 

Witam.

Marta już się rozpisuje. Lubię czytać jej opowieści i przypominać sobie tamten czas.

Pozdrawiam

Ela


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej