12 marzec`00 – niedziela

12 marzec`00 – niedziela

To zaczyna się robić śmieszne. Umówiłam się dziś z Piotrkiem na piwo. Widuje się z nim częściej, niż gdy byłam jeszcze jego dziewczyną. Poza tym ciekawa jestem co sądzi o tym jego dziewczyna, bo ja bym nie chciała, by mój facet spotykał się z byłą dziewczyną. Ja przecież teraz jestem z nim w lepszych stosunkach niż np. trzy, cztery miesiące temu. Rozmawiamy ze sobą bardzo szczerze. Jest mało tajemnic i niedomówień między nami. Nie mamy do siebie żalu i w ogóle jest zdecydowanie lepiej. A poza tym Piotr jest słowny /np. dziś miał zadzwonić koło jedenastej i punkt jedenasta telefon/. Ostatnio to on czekał na mnie, a nie ja na niego. A w piątek przy pożegnaniu zaprosił mnie na piwo, na które zresztą dziś idziemy.

Naprawdę jest O.K. I teraz już wiem, że to nie żadne zobowiązania każą mu ze mną być w kontakcie. A co najważniejsze ja całkiem po prostu, po raz pierwszy od dłuższego czasu jestem szczęśliwa. Nie mówię oczywiście, że to szczyt mojego szczęścia, lecz jest to jakiś początek, jakiś pierwszy kamyk do budowy szczęścia pełnego.

Dziękuję za to.

PÓŹNIEJ

Całkiem niedawno wróciłam do domu. Widziałam się z Piotrem i dużo rozmawialiśmy. Było naprawdę O.K. Co prawda większość rozmów dotyczyła Magdy, ale o dziwo nie przeszkadzało mi to. Między nami jest lepiej, niż mogłam sobie wyobrazić dwa miesiące temu. Nawet rozmowy, które dotyczyły naszych czasów, były całkiem normalne, pozbawione żalu. Myślę / i mam ogromną nadzieję, że się nie mylę/, że tracąc chłopaka, zyskałam przyjaciela. Teraz chyba umarły wszystkie żale, niedomówienia, winy między nami i potrafimy być znowu sobą. A co najważniejsze umarła miłość, namiętność itd, a pozostała tylko sympatia. Zależy mi na Piotrze lecz tak jak na przyjacielu.

 

Witam.

Po ostatnich wpisach Marty widać ile jest w niej wdzięczności. Słodka. I Piotrek nadal jest w jej życiu. Zapewne nie tak jak by chciała. Nie sadzę, ze to było dla Marty dobre, ale to jest moje zdanie.

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej