14 maj`00 – niedziela

14 maj`00 – niedziela

Wczoraj był Borys i było całkiem miło. Chociaż nadal wiem, czy mogę się czegoś po nim spodziewać. On / niestety/ traktuje mnie w miarę normalnie. Tylko czasami się na mnie tak dziwnie patrzy.

Ale póki co jestem sama. Dziś doszłam do bardzo dziwnej konkluzji. Otóż wszystkie, kiedyś najbliższe osoby oddalają się ode mnie. Nawet nie wiem od kogo zacząć. Może od Krewetki. Jest mi ona coraz bardziej obca. Już nie chodzimy razem na piwo, spotykamy się czasami w szkole i to wszystko. Maryśka również nie ma dla mnie czasu. A na dodatek ostatnio jest w lepszych stosunkach z Krewetką niż ze mną. Iwona już dawno straciła pozycję mojej super kumpeli. Ona mnie za bardzo dołuje. Z Magdą nigdy nie byłam zbyt blisko. Z Agnieszka niby jest OK., ale nie traktujemy się zbyt poważnie. Z Piotrkiem miałam ekstra kontakt już po zerwaniu, ale nawet to się spieprzyło. Z innymi facetami nigdy nie miałam dobrych kontaktów. Chociaż nie. Właściwie kiedyś było w miarę OK. między mną i Adamem oraz Pawłem. Nie zmienia to jednak faktu, że teraz jestem sama. Teraz kiedy najbardziej kogoś potrzebuję. Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. 

 

Witam.

Ostanie zdanie jest bardzo prawdziwe, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej