7 maj`00 – niedziela

7 maj`00 – niedziela

Dziś rozpoczęły się XI Gliwickie Spotkania Teatralne. Wróciłam właśnie z Ruin Teatru z koncertu Jurka Chruścińskiego. I jestem załamana. Każdy kąt w Ruinach kojarzy mi się z Piotrem. Nieukiem żyć odkąd on odszedł ode mnie. Jestem idiotką, ale chyba gdzieś w głębi serca mam nadzieję, że może on jednak wróci! To głupie wiem. Ale póki co wciąż jestem samotna, nikt nie chce być ze mną i kochać mnie. Nie umiem pogodzić się z tym, że tak szybko i nagle straciłam niebo, w którym byłam wraz z Piotrem. Tęsknię za nim!!!!!!!

Boże dlaczego nie pozwolisz mi znów być szczęśliwą? Trzymając w ręku mój los, pozwalasz by spadł, rozbijając się o dno rozpaczy. Nie chcesz dać mi znowu miłości! Dlaczego doświadczasz mnie tak bardzo? Za co? Pozwól mi znów kochać i być kochaną. Dla ciebie to i tak nie ma różnicy…

Moja rzeczywistość przedstawia się tak, że nie mam z kim pójść na spektakle Witkacego. Zostaje mi do wyboru moja matka i mój brat. A pomyśleć, że rok temu ani przez chwilę nie miałam takiego dylematu. Po prostu byłam z Piotrem.

I BYŁAM SZCZĘŚLIWA!

 

Witam.

Myślę, ze w dzisiejszych czasach powinniśmy wracać do czasów, gdy bylismy szczęśliwi i starać się być radośni każdego dnia.

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej