8 sierpień – czwartek

8 sierpień – czwartek

Już tylko cztery dni do wyjazdu. Bardzo się z tego cieszę. Myślałam, że Paweł mnie nie lubi. Ale jednak tak nie jest. Może i oni lepiej się czują w swoim towarzystwie, ale mnie lubią. Paweł kiedyś przyjechał na boisko.I kiedy się dowiedział, że za niedługo wyjadę, powiedział:

- Szkoda, że już jedziesz.

Albo Marcin. Kiedy przyjechałam do Łęk, chociaż już tam miałam nie jechać, bardzo się ucieszył.

Dziś miałam cudowny sen. Śnił mi się Michał. We śnie byliśmy w zgodzie. Pytałam Michała, co on lubi. Ale nic z tego nie pamiętam. A nad ranem śnił mi się Michał i Artur. Ja z Misiem byliśmy blisko siebie. Było mi dobrze. Tak bardzo pragnę być blisko niego. Wtedy czułabym się cudownie. Do spotkania z Michałem / o ile dojdzie ono do skutku / zostało osiemnaście dni. Bardzo bym chciała być wreszcie szczęśliwa. Chciałabym mieć nareszcie chłopaka. Mieć kogoś bliskiego, z kim mogłabym dzielić radości i smutki. Kogo mogłabym kochać i być kochana. Chciałabym, żeby tym kimś był Michał. Chłopcy których kochałam, na których mi zależało, byli inni niż Michał. Byli chyba bardziej rozbrykani, bardziej rozpieszczeni przez rodziców, czy przez dziewczyny / „każda może być moja”/. Moja pierwsza miłość – Szczepek bardzo dziecinna, ale za to długotrwała. Najbliższa, zrealizowana. Druga również dziecinna – Rafał. Może nie tyle, ze dziecinna miłość, co dziecinny wybranek. Trudna do istnienia w świecie realnym. Trzecia miłość wakacyjna – Paweł. Może i realna, a może ta miłość będzie miała jeszcze jedną szansę. Następna czwarta miłość – Radek. Najbardziej nierealna, głupia, ślepa. Nigdy by się nie spełniła. No i moja ostatnia miłość – Michał. Nie wiem jak ją określić. Na pewno jest mało realna. Chociaż może bardziej realna niż inne. Bardzo, bardzo chciałabym, żeby ta miłość była prawdziwa, żebym mogła być wreszcie szczęśliwa. Być dla kogoś ważna. Móc tulić kogoś do siebie. I być tulona. Całować kogoś i szeptać czułe słówka. 

Witam.

Bardzo ciekawy wpis. Ciąg dalszy histori miłosnej, kolonijnej Marty. A także jej refleksje. 

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej