9 październik – środa

9 październik – środa

Znalazłam chwilę wolnego czasu, więc piszę. W sumie nie wydarzyło się zbyt wiele. Jutro jest akademia z okazji Dnia Nauczyciela i tego powodu nie ma kółka chemicznego. Szkoda bo nie będę mogła zobaczyć Roberta i sprawdzić czy ma piwne oczy. Pod względem koloru oczu nie jestem pewna w stu procentach, ale gdzieś tak w dziewięćdziesięciu. Ja nie wiem dlaczego akurat spodobał mi się Robert. Myślę, że spowodowane jest to dniem kiedy mi się śnił, a potem tego samego dnia rozmawiałyśmy z Anką właśnie o Robercie i o tym jaki był dobry, a nawet za dobry dla Kapi.

/ Dopisek – Powody mojej sympatii dla Roberta/.

Wydaje mi się / bo pewna nie jestem/, że tego dnia poprzypominałam sobie parę chwil związanych

z Robertem. A potem parę razy go zobaczyłam i chyba mnie to „złapało”. Sądzę też, że przyczynił się do tego Michał, a raczej brak listu od niego. Byłam zła na Michała więc wybrałam sobie kogoś innego. Dzisiaj był nawet fajny dzień. Tzn. najpierw z Anką miałyśmy powiedzieć o próbie dziewczynom z ósmej „a”, ale ich nie było, powiedziałyśmy o tym Robertowi. Przy czym Robert się tak słodko uśmiechnął. Potem po lekcjach szłam z Anką na spacer. I ósma „a” wracała właśnie do domu. Tomasz powiedział do nas coś w stylu:

- „Zobaczymy się jutro na chemii”.

A ja odpowiedziałam, że:

- „Jutro nie ma chemii”.

Tomek i Robert zawiedli się. Przy czym Robert zrobił taką słodką minę. Sądzę, że Roberta mogę opisać jako kochanego słodkiego chłopaka. Ciekawe czy on mnie chociaż lubi. Mam nadzieję, że tak. I że przeszło mu do Kapi. Bo jak nie to nie mam żadnych szans u niego. Ostatnio zaprzyjaźniłam się z Anką. Często się z nią spotykam. Jednak nie uważam, żeby była moją naj, naj, przyjaciółką. Np. nigdy bym nie mogła jej powiedzieć o Robercie, ponieważ ona uważa, że Robert i Kapi mają przyszłość, że będą kiedyś razem.

Magda i Emilia w ogóle nie piszą. Nie wiem czy się obraziły czy co? Ja nie wiem co by im napisać. I po prostu nie piszę. I tak nie sądzę żeby wiedziały o co mi chodzi z Robertem. Ja po prostu potrzebuję przyjaciółki!!! 

 

Witam.

Teraz Marta zainteresowała się Robertem. Jak to u nastolatki. Szybkie zmiany obiektów sympatii. 

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej