17 / 18 czerwiec 1998 – środa / czwartek

17 / 18 czerwiec 1998 – środa / czwartek 

Boże! Co za dzień i co za noc. Nie mogę zasnąć przez moją matkę. Dostanę chyba załamania i wpadnę w depresję. Co ja tu robię? Powinnam teraz być na innej planecie. Jutro w budzie będę kompletnie nie wyspana. Dzisiaj rano widziałam po raz ostatni Grześka, Stefana, Michała, S. i jeszcze innych ośmioklasistów. Oczywiście najbardziej smutno mi jest z powodu odejścia Grześka. Nawet nie sądziłam również, że mimo wszystko lubię Stefana i Michała. A teraz Stefan wyjeżdża do Warszawy, więc będę miała bardzo małe szanse, aby go zobaczyć. Znowu nie 40 spełniły się moje nadzieje. Przecież myślałam, że się z nimi zaprzyjaźnię, że oni mnie polubią. A tu nic. Oni nawet nie wiedzą o moim istnieniu. To, że parę razy się na mnie popatrzyli to nic nie znaczy. Jestem dla nich jedną z wielu dziewczyn chodzących do liceum. Jakie życie jest nie fair! Szczególnie w moim przypadku. Do tematu Grześka wrócę jeszcze. Również dzisiaj w szkole był Misiu. Było mi bardzo smutno, bo on mnie wcale nie poznaje. A ja myślałam, że wtedy coś między nami zaczęło. Chyba upadłam na głowę. Misiu ani razu nie zaszczycił mnie swoim spojrzeniem. Głównie dlatego, że miał inne widoki i zapewne byłabym jedną z ostatnich dziewczyn, na które zwróciłby uwagę. Zawsze sądzę, że faceci mnie lubią i tak dalej, a oni nawet nie wiedzą o moim istnieniu. Mam po prostu zbyt wybujałą wyobraźnię i zaczynam mylić świat marzeń ze światem rzeczywistym. Zaczynam myśleć, że to co roi się w mojej główce, dzieje się naprawdę. A tak nie jest. 


Witam.

Dziś mija piętnaście lat od dnia, gdy Marta odeszła. Zupełnie nie chce mi się wierzyć, że to się wydarzyło i minęło już tyle lat. Wciąż mam wrażenie, że za chwilę Marta wejdzie do domu z dalekiej podróży. 

Tak więc miłości nie może zniszczyć nawet śmierć. Ona jest zawsze.

Pamiętam tę sytuację,przez którą Marta nie mogła spać. Nie jestem z jej dumna. Mam nadzieję, że zdążyłam ją za to przeprosić. Tak naprawdę nie pamiętam czy to zrobiłam. no cóż nie ma idealnych rodziców. Publikując Marty pamiętniki tylko dwa razy przeczytałam niepochlebne opinie na mój temat. Jak na jedenaście lat pisania myślę, że to jest niezły wynik.

A jutro jest Msza Święta w intencji Marty.

Pozdrawiam

Ela

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej