19 maj – poniedziałek

19 maj – poniedziałek / dodatkowa kartka na końcu pamiętnika/.

- Po co idziesz do miasta?

- Zrobić zdjęcia do podania.

- Ha, ha, ha. Idę z tobą. Będę cię rozśmieszać. O.K?

- Nie, nie zgadzam się! Idę sama. Rozumiesz?

- Nie!!! Idę z tobą, ale chyba nie będę cię rozmieszać.

- Co się tak uparłaś. Przyzwoitka jesteś czy co?

 - Acha. Żebyś wiedziała. Jesteś za młoda na mamusię. Wiesz o tym?

- Wiem i nie zamierzam nic robić, ale nie musisz mnie pilnować.

- Nie mam zamiaru ciebie pilnować. Ale może spełni się moja wróżba?

- Jaka wróżba! Czy ty robiłaś jakąś wróżbę, która dotyczyła mnie? Bo mnie się wydaje, że Anka. A jeżeli chodzi o te jej wróżbę, to nie masz się co martwić. Nie mam zamiaru robić nic takiego / o ile dobrze się domyślam, o czym była ta wróżba/.

- Mnie nie chodzi o wróżbę związaną z tobą, ale o wróżbę dla mnie, a ty możesz przy okazji skorzystać!

- Czy to chodzi o tę wróżbę z Łukaszem, bo jeśli tak to niespecjalnie chcę skorzystać, więc lepiej idź sama.

- Nie o to chodzi.

Pisane: 24 maja 1997 roku

Ona dobrze wiedziała co się potem wydarzy / chodzi mi o „przypadkowe” spotkanie – o tym

w pamiętniku/. Skrupulatnie to sobie planowała, a ja tylko chciałam jej przeszkodzić. Jaka ja jestem okropna. Zastanawiam się dlaczego ludzie / szczególnie w moim otoczeniu/ są egoistami. Przecież każdy chce być szczęśliwy. A Keketka miała już trochę szczęścia. – Ja niestety nie!!! W sumie Panie Boże to do Ciebie powinnam się zwrócić z pretensjami. Jednak Ty i tak uratowałeś mi brata. Ale proszę Cię daj mi odrobinkę, taką malutką odrobinkę szczęścia. Zrób to dla mnie.

 SPIS TREŚCI:

1. Wstęp …………………………...... 3

2. Rozdział I – Pamiętnik M.M. …….. 8

3. Rozdział II . .……………………. ... 71

4. Rozdział III ………………………… 124 

 

Witam.

W ten oto sposób zaprezentowałam "Pamiętnik nastolatki". Mam  nadzieje, że to była sympatyczna lektura.

Pozdrawiam

Ela


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej