Elmsford 19 czerwca`06 – poniedziałek

Elmsford 19 czerwca`06 – poniedziałek

Niestety zainteresowanie moją osobą opada. Tym bardziej, że stale przybywają nowe osoby, w tym oczywiście dużo białych dziewcząt. Już nie jestem takim wyjątkiem, jak to do niedawna było. Jednak najważniejsze jest to, że jest kilkoro ludzi / nie będę ukrywać, że głównie facetów/ w Playlandzie, którzy okazują mi sympatię za każdym razem kiedy mnie widzą. To mnie tak buduje, że jestem tutaj inna niż w Polsce przed wyjazdem. Jestem roześmiana, przeważnie bardzo radosna, nie poddaję się żadnym melancholiom, jestem spontaniczna. Wróciła dawna Marta? Jeszcze ta sprzed Piotrka? Mam nadzieję, bo wtedy byłam świetną laską. Jedynym większym problemem ostatnich dni był konflikt z moim menagerem. Cały czas zwracał mi uwagę, że robię coś źle prychał zniecierpliwiony, gdy go o coś pytałam no i oczywiście gadał o mnie za moimi plecami, sądząc chyba, że ja w ogóle nie rozumiem angielskiego. Zapomniałam jeszcze o tym, że specjalnie np. otwierał mi kasę, tak, że wypadały mi drobniaki, albo, ze dostawałam nią w tyłek albo brzuch, albo gdy na mnie wpadał to się śmiał z mojej reakcji / czyli powiedzmy “odskoczenia”/ no i jeszcze raz niby przez przypadek “przejechał” mi ręką po tyłku. Mam cały czas wrażenie, że się ze mną drażni, ale ja i tak nie bardzo wiem jak na to reagować. W sobotę byłam taka zła na niego, że naprawdę zatęskniłam za domem i cały czas zastanawiałam się po co mi to było. Ale nie dam się Tadowi. i tyle. Muszę wymyśleć jakiś sposób, by był dla mnie równie sympatyczny jak inni czarni. Tym bardziej, że niezły przystojniak z niego. W każdym razie choć jeszcze nie tak bardzo, to jednak nieźle się tutaj bawię. Dziewczyny są po prostu szalone i w trójkę naprawdę niezłe głupawki czasem mamy. Przyjechało trochę nowych ludzi, którzy też są fajni / np. Radek czy Volkano czyli nasz “Turek” /. Cieszę się bardzo, że jestem taka jak dawniej i potrafię nadal nieźle szaleć.

 

Witam.

Zaczyna się piękna przygoda Marty w Stanach Zjednoczonych.

Pozdrawiam

Ela

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej