3 luty – poniedziałek

 3 luty – poniedziałek

Dzisiaj wpadłam na najbardziej zwariowany pomysł pod słońcem. Zadzwoniłam do Marka. I ta rozmowa wyglądała mniej więcej tak:

/ Pominę początek, zacznę od samej rozmowy z Markiem/:

- Cześć Marek! Tu mówi Marta.

- Cześć! Jaka?

- Ta, która była u was w klasie, w piątek.

- Aha.

- Słuchaj, mam do Ciebie parę pytań. Odpowiesz mi na nie?

- Tak.

- No więc. Czy będziesz w Gliwicach w czasie ferii?

- Tak.

- A Bumer?

- Też będzie.

- A Bumer mieszka przy ulicy Kowalskiej?

- Tak.

- Aha. Dzięki.

A teraz chciałabym wiedzieć, czy odpowiesz mi na pytanie dotyczące Ali?

- No, nie wiem.

- No więc ty chodzisz z Alą / naprawdę powiedziałam z Alą/ tak na serio, naprawdę i na poważnie, czy tak tylko na pokaz?

- Nie wiem.

- No to sympatycznie. Dzięki. Cześć.

- Cześć.

Więc tak mniej więcej wyglądała ta super rozmowa / no może była trochę mądrzejsza/. Nie wiem co on sobie o mnie pomyślał, ale kiedy podchodził do telefonu, miał dosyć smutny glos i był troszeczkę zły. Ale już po chwili miał bardzo sympatyczny głos. Wydaje mi się, że bardzo mu się chciało śmiać. Kiedy podnosił słuchawkę, chyba sądził, że dzwoni ktoś nie zbyt ciekawy / ale teraz będę sobie schlebiać/. Potem naprawdę zmienił mu się głos na taki wesoły. A kiedy mówił o Alce chyba mu schlebiało to, że interesują się nim i tym co on porabia.

/ Dopisek – jaka ja byłam głupia !!! To prawda !!!18.02.05 r./

Poza tym wydawało mi się, że ta osoba, która odebrała telefon / najprawdopodobniej jego mama/ miała bardzo dobry humor. I kiedy mówiła Markowi, że ktoś do niego dzwoni on bardzo chciał wiedzieć kto dzwoni. W tle było słychać:

„Kto dzwoni? No kto?”

Chyba troszeczkę się obawiał tej osoby, która dzwoni / może myślał, że to Ala lub Ania/. I naprawdę słyszałam wyraźną zmianę jego głosu, kiedy już wiedział kto dzwoni. Chyba Marek troszeczkę przesadził twierdząc, że nie wie czy chodzi z Alką na poważnie, czy na pokaz, bo wyszło na to, że on ją kompletnie olewa. Powinnam się z tego cieszyć, lecz nie wiem czemu, nie skaczę z radości z tego powodu. Jestem dosyć dziwna. Jednak bardzo, potwornie bardzo tęsknię za Markiem. To jest kompletnie bez sensu, ja to wiem, ale cóż mogę na to poradzić. Takie jest życie. Bardzo dziwne, mające dużo ciemnych zaułków i trudne do przewidzenia. No chyba już skończę te rozmyślania i głupie pomysły, bo zaraz wymyślę coś naprawdę tragicznego. To chyba wszystko co się dziś wydarzyło. Na półkoloniach najstarsi chłopcy mają lat dwanaście. Jeden jest nawet O.K. ale nie mam zamiaru żywić w stosunku do niego jakichkolwiek uczuć. Nie mam już żadnego natchnienia, ani w ogóle ochoty na pisanie. Czyżby to miało związek z Markiem? Możliwe…

 

Witam.

Ach, te pierwsze miłości, ile w nich uroku. Dzisiaj mamy dalszy ciąg historii z Markiem.

Pozdrawiam

Ela

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

139

139 Szczególne słowa uznania kieruję dla Davida, który obok Marty jest bohaterem tej książki. Dziękuję mu za miłość, którą podarował mojej córce w ostatnich miesiącach jej życia. To dzięki niemu odchodziła szczęśliwa i kochana. Długo szukała tej miłości i tyle czasu na nią czekała. Wiedziała czego chce. Czasami jeszcze przed wylotem do Nowego Jorku powtarzała: - Mamo, może moja druga połowa brzoskwini mieszka na drugiej półkuli. Tutaj w Polsce nikogo takiego nie znam. Wiem jakiej chcę miłości i jakiego mężczyznę. Kiedy była nastolatką, nosiła w portfelu zdjęcie Jordana, jej ulubionego koszykarza. W jej pokoju wisiał jego plakat. Czasami do niej mówiłam: - Marta zasugerujesz się i będziesz pragnąć czarnego mężczyzny. - Mamo, może ja chcę takiego. Czarni maja inną kulturę i są bardzo uczuciowi. Czasami myślę, że znała historię swojego życia. Miała wielka mądrość w sobie i doskonałą intuicję. Podziwiam moją có...
Czytaj więcej

Czary / Spells

Czary Jak widać można żyć bez serca, duszy, bez siebie Wziąłeś moje serce by roztrzaskać je na tysiąc kawałków Opętałeś moją duszę by rzucić ją w przepaść Zaczarowałeś mnie byś mógł zrobić ze mną wszystko Byś mógł pozbawić mnie resztek człowieczeństwa 18.01.2000 r.  Spells As you can see it`s possible to live without heart, soul, without oneself. You1ve taken my heart to break it into a thousand pieces. You`ve possessed my soul to throw it into abyss. You`ve put a spell on me to do with me whatever you want. To deprive me of the last of humanity.  Witam. A dziś taki sobie  wierszyk o miłości. Gdy jesteśmy zakochani, to rzeczywiście zachowujemy się jak trochę zaczarowani. Najgorzej jest, gdy oczaroanie mija i wtedy jest cierpienia, ale na szczęście do następnego zakochania. Pozdrawiam Ela
Czytaj więcej

137

137 ZAKOŃCZENIE Upłynęło już trzy i pół roku od momentu kiedy Marta odeszła. Dla mnie ona wciąż jest. Żyje inaczej. Nie mogę jej przytulić, pocałować, ale wiem, że jest ze mną . Dalej staramy się razem współpracować. Chociaż jest to trudne. Czasami przychodzi do mnie we śnie. Na szczęście zostawiła po sobie swoje wiersze, piosenki, sztukę, opowiadania i pamiętniki. Organizujemy wieczory poetyckie, wydajemy nadal tomiki wierszy, nagrywamy piosenki. Założyliśmy teatr, wystawiamy jej sztukę, nagrywamy film. Dziennikarze piszą o niej. Realizujemy audycje radiowe i nagrania telewizyjne. Życie jakby wcale się nie zmieniło. Dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy wkładają serce, czas i swoje umiejętności do tych działań. Wiem, że Marta nadal porusza ludzkie serca. Miłość dla niej zawsze była i jest najważniejsza. Z miłości w niecałe dziesięć miesięcy po odejściu Marty pojawił się na świecie jej bratanek, a mój...
Czytaj więcej